เปิดใจ “คุณเหมียว”…โทร 081-9362822

นิสิตคณะเศรษฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย รุ่นแรกที่มีตึกเรียนของคณะฯ จนจบปริญญาตรี เข้าสมัครเป็นตำแหน่งช่างภาพในนิตยสารฟอร์มูลายานยนต์ ใครๆ ก็ว่าบ้า เหตุผลเพราะชอบถ่ายรูป !! ทำได้แปดเดือนก็ได้ย้ายมาอยู่ในสังกัด บริษัท แอ็ดวานซ์ มีเดีย จำกัด เป็นนักข่าวและเป็นช่างภาพประจำนิตยสารยานยนต์ในสมัยนั้นซึ่งบริหารโดย คุณสนธิ ลิ้มทองกุล นาน 3 ปี จึงได้ขอหัว “นิตยสารรถ” เมื่อปี 2522 และนิตยสารรถฉบับแรก ราคาเล่มละ 15 บาท ก็ได้วางจำหน่ายเมื่อวันที่ 9 พฤศจิกายน ในปีเดียวกัน นับถึงปีปัจจุบันก็ครบ 35 ปี (พฤศจิกายน 2557)

ขณะเดียวกันในเบื้องต้นก็มีประสพการณ์ในการแข่งขันแรลลี่ในสมัยนั้นมามากมาย และต่อมาก็ผันตัวเองมาเป็นผู้จัดการแข่งขันแรลลี่ประเภทมืออาชีพและแรลลี่ท่องเที่ยวต่อเนื่องตลอดระยะเวลา 35 ปี ได้รับความไว้วางใจจากบริษัท สมาคม ชมรม และกลุ่มบุคคลต่างๆ มาโดยตลอด นับได้ว่าเป็นผู้ดำเนินการแข่งขันแรลลี่คุณภาพอีกหนึ่งทางเลือกสำหรับท่าน

ใครเคยหงุดหงิดเรื่องช้อนบ้าง ?

ป้าเหมียวเป็นคนจู้จี้ หลายๆครั้งที่เข้าร้านข้าวต้มมักจะหงุดหงิดเรื่องของช้อน เวลาสั่งข้าวต้มเด็กเสิร์ฟมักจะเอาช้อนยาวคู่กับชามข้าวต้มมาให้บ่อยๆ เดือดร้อนต้องขอช้อนสั้นทุกครั้ง… โอ้ ! ชีวิตทำไมเรื่องแค่นี้เด็กเสิร์ฟไม่เข้าใจ>>>อยู่มาวันนึงก็คิดได้ว่า ช่างเถอะ ช้อนยาวก็ตักข้าวต้มเข้าปากได้เหมือนกัน ถึงจะผิดฝาผิดตัวไปบ้างก็อย่าไปซีเรียส เชื่อมั้ยว่าทุกวันนี้ไม่เคยหงุดหงิดอารมณ์เสียเรื่องช้อนอีกเลย…อุปสรรคทุกอย่างที่เข้ามาในชีวิต แก้ไขได้ทั้งสิ้น เชื่อเถอะ แค่ทำใจให้ยอมรับก็สุขเกินพอแล้ว>>>เรื่องเล็กๆที่ไม่เล็กสำหรับป้าเหมียวนะ

เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับลำไย

เมื่อสัก 30 กว่าปีที่แล้ว ป้าเหมียวเดินทางไปทำข่าวแรลลี่ที่จังหวัดลำพูน ที่ลำพูนจะมีงานแรลลี่ประเพณีชื่อว่า “ลำใยลำพูนแรลลี่” และปีที่ว่านี้ก็เช่นกัน เดินทางด้วยรถมิตซูบิชิ แชมป์ ไปกับพี่นักแข่งมืออาชีพอีกคนที่ไปเที่ยวด้วย หลังกลับจากทำข่าวแรลลี่..นัดกันไว้ว่าจะออกเดินทางตอนตีสาม เพราะเช้าจะได้แวะเยี่ยมลูกค้าที่นครสวรรค์ พอตื่นมาเตรียมตัวออกเดินทางก็โทรปลุกพี่ที่ไปด้วย นัดกันไว้ว่าจะขับกันคนละครึ่งทางโดยให้พี่นักแข่งขับก่อน เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ณ เวลานั้น ถนนส่วนใหญ่รถยังวิ่งสวนทางกัน และที่ห้างฉัตรจังหวัดลำปางก็เช่นกัน ขณะนั้นกำลังจะขยายถนน มีกองทรายอยู่ข้างทาง รถวิ่งผ่านมากๆทำให้ทรายไหลลงมากองเกือบครึ่งถนน รถแชมป์เสียหลักและเป็นรถเล็กที่ค่อนข้างเบา ได้ยินเสียงตะโกนสุดเสียงว่า “เหมียว เบรคหาย เบรคหาย” ขณะนั้นป้าเหมียวกำลังหลับเพลินๆอยู่ที่เบาะข้างคนขับ ตกใจตื่นปรากฎว่าพวงมาลัยมาอยู่ตรงหน้าด้วยแรงเหวียง สัญชาติทยานจะคว้าพวงมาลัย ก็ได้ยินเสียงตะโกนห้ามว่า “เหมียวอย่า เหมียวอย่า” …เส้นยาแดงผ่าแปดคงน้อยไป วินาทีนั้นรถพ่วง รถปูน รถสิบแปดล้อ มันสาดไฟประจัญหน้า ตัวป้าเหมียวเหวียงไปมาในห้องโดยสาร อาศัยประสบการณ์ของการแข่งรถ เลยสามารถประคองรถให้ผ่านช่วงวิกฤตมาได้โดยไม่มีเบรค สุดท้ายรถแชมป์ไปหยุดที่เสาหลักข้างทางซ้ายมือ ความเสียหายไม่มาก…แต่กับชีวิตที่รอดมาได้มันเฉียดฉิวและเฉียดตายเหลือเกิน…รู้มั้ยคะที่ว่าเบรคหายนั้นเพราะอะไร พี่นักแข่งงัวเงียตื่นมาขับรถ หิ้วมะพร้าวเผาขึ้นรถมาสองลูก แทนที่จะไว้เบาะหลัง กลับเผลอวางไว้ที่พื้นฝั่งคนขับ ในขณะทีลงเขาลูกมะพร้าวกลิ้งไปขัดแป้นเบรคโดยไม่รู้ตัว นั่นคือสาเหตุหลักของการห้ามล้อไม่ได้..มิใช่เพียงพื้นรถ หลายท่านนิยมแขวนโมบายหรือใดๆก็ตามหน้ารถ เพื่อนๆรู้มั้ยว่าแค่หลวงพ่อองค์เดียวที่เราแขวนอยู่กระจกหน้า ในบางจังหวะ มันสามารถบังสิบล้อได้ทั้งคัน การขับรถทัศนะวิสัยในตำแหน่งที่นั่งคนขับถือเป็นสิ่งสำคัญยิ่งยวดทีเดียว…ขอให้ทุกท่านขับรถด้วยสติไม่ประมาท

ตามล่าหา iPAD

วันนี้ (วันที่ 13 กุมภาพันธ์ 2557) ป้าเหมียวนั่งแท็กซี่จากบ้านไปรับรถแลนเซอร์ EX ที่ศูนย์มิตซูรามอินทราจากนั้นก็มุ่งหน้าจะไปขึ้นถนนกาญจนาจะไปลงคลองหลวงเพื่อมุ่งหน้าไปปทุมออกลาดหลุมแก้วผ่านนพวงศ์แล้วไปสุพรรณบุรี เพราะนัดพี่บุญลือไว้จะไปถ่ายงานโชว์พลังเสียงที่ ธกส.พังม่วง ปรากฏว่าลืมของก็เลยแวะปั๊มปตท.Jiffy เรียบทางด่วนรอให้น้องเตยลูกสาวป้าเหมียวให้มอเตอร์ไซค์เอาของไปให้ ขณะนั่งรอในรถได้ยินเสียงเหมือน iPAD ดัง ก็เลยรีบควานหา ปรากฏว่าเสียงดังจากวิทยุ เพิ่งรู้ว่ามันหายไปแล้ว ปรากฎว่าลืมบนแท็กซี่ รีบโทรหาลูก สรุปว่าลูกชายทำหน้าที่หาพิกัดโทรสั่งให้ป้าเหมียวขับรถตาม จากเสรีไทย ตลาดสดมีนบุรี ร่มเกล้า ลาดกระบัง ก็ยังคิดว่าถ้าเจอพิกัดแล้ว ป้าเหมียวจะรู้ไม๊ว่า iPAD อยู่กับใคร แต่ตอนนั้นแบตโทรศัพท์ป้าเหมียวเหลือขีดแดงแล้ว พอดีสน.ลาดกระบังอยู่ขวามือ ก็เลยจะรีบเข้าไปแจ้งความ ยังไม่ทันได้แจ้งความลงบันทึกประจำวัน พอพี่ตำรวจรู้ข้อมูลว่าตอนนี้สัญญาณอยู่ตรงไหน ก็ขอเบอร์โทรลูกชาย แล้วก็โดดขึ้นมอ’ไซค์สื่อสารกับลูกชายป้าเหมียวไปตลอด จนสุดท้ายไปเจอแถวกิ่งแก้วแยกบางนา พอยืนยันพิกัดได้แล้ว ลูกป้าเหมียวก็สั่งเครื่องให้ร้อง พี่ตำรวจได้ยินเสียงร้องเลยเข้าไปขอค้น (ตอนที่หายใหม่ ๆ ได้ส่งข้อความไปที่เครื่องบอกเบอร์ป้าเหมียวไว้ว่าให้โทรกลับจะมีรางวัลให้) ปรากฏว่าเจอ iPAD จริง และขณะนั้น ป้าเหมียวหยุดชาร์จแบตโทรศัพท์รอฟังข่าวอยู่สน.(พี่ตำรวจถ่ายรูปส่งไลน์มาที่สน.ให้ป้าเหมียวดูว่าใช่ของที่หายรึไม่) พอดีลูกสาวป้าเหมียวตามไปทันช่วยยืนยันว่าใช่ของป้าแน่นอน สรุปว่าตำรวจต้องพาป้าแกมาอบรมที่โรงพัก แต่ป้าเหมียวขอไม่เอาเรื่อง พี่ตำรวจจึงปล่อยตัวไป เก็บของบนแท็กซี่ได้ก็ไม่ใช่จะไม่มีความผิดนะ มันดูที่เจตนา วันนี้เลยได้ความรู้ใหม่จากประสพการณ์จริง ขอชื่นชมพี่ตำรวจทั้งสองท่านนี้จากก้นบึ้งของหัวใจจริงๆ ด.ต.ชันกร จันทร์เนย ผบ.หมู่ (สส.) และ ร.ต.ต.อภิศักดิ์ ศิริ รอง สว.สส.สน.ลาดกระบัง

อย่างไรเสียต้องไม่ลืมขอบคุณ พ.ต.อ.คมสัน แตงจุ้ย ผกก.สน.ลาดกระบัง ที่หล่อหลอมให้ผู้ใต้บังคับบัญชารู้ตระหนักในหน้าที่และทำงานบริการประชาชนอย่างไม่คิดเหน็ดเหนื่อย…ขอกราบขอบพระคุณงามๆ ค่ะ